آئین مستان

تهدَمت والله ارکان الهدی

شکسته تا ابرو فرق مرتضی

به مقتل مولا ای بانو نیا

واااااای، علی علی علی علی

دختری تو خونه رو به آسمون

برده از دلش، دلشوره امون

مولا شد روونه رو به آسمون

برده از دلش، دلشوره امون

بند دل دنیا پاره شد با این صدا

سینه ی زهرا شراره شد وا علیا

تهدَمت والله ارکان الهدی

شکسته تا ابرو فرق مرتضی

به مقتل مولا ای بانو نیا

واااااای، علی علی علی علی

تا حسن تو مسجد تا دم خونه

زیر شونه ی مولا رو گرفت

یادش اومد کوچه تا دم خونه

دست مادرش زهرا رو گرفت

روی زمین مولا هر قدم هی میشینه

زیر لبش میگه وای من از مدینه

اگه توی کوفه این سرم شکست

مدینه پهلوی یاورم شکست

گوشواره تو گوش دلبرم شکست

تهدَمت والله ارکان الهدی

شکسته تا ابرو فرق مرتضی

به مقتل مولا ای بانو نیا

حالا که تو کوفه دل نداره تا

این زخم سر رو زینب ببینه

کربلا چی میشه وقتی خنجر

روی حنجر و زینب ببینه

روضه ی کرببلا همه به پا کنید

گریه کنا زینب رو بیایید دعا کنید

ام المصائب تو کربلا میشه

میبینه تو گودال خون به پا میشه

سر حسینش از تن جدا میشه

خون به پا میشه

بابا سلام، سلام بابا، سلام بابای خوبم

بابا حیدر بابا حیدر

بابا سلام، چرا رنگت پریده

بابا سلام، چرا قدت خمیده

تو مرد خواب نبودی ای قلندر

بابا نخواب پاشو غربت كشیده

دیدی چه خوابی برامون، بگو اذون دوباره

میگن حالت اینقدر بده، حرفات شده اشاره

جواب سلام ناقابله، تا پای جون می ایستیم

ما كه نمردیم یا علی، ما اهل كوفه نیستیم

بابا سلام، سلام بابا، سلام بابای خوبم

بابا حیدر بابا حیدر

بابا سلام،خدا بد نده امیرم

بابا سلام، برا زخمات بمیرم

ای دل گشا چرا رنگ خزونی

تا خوب بشی نذرت روزه میگیرم

درسته كه باباجون، زخمهات زده شكوفه

پاشو بگیر كیسه به دوش، قدم بزن تو كوفه

ای روزگار بردی زكف، صبر و قرار حیدر

آتش زدی تو ای فلك، دارو ندار حیدر

بابا سلام ، سلام بابا، سلام بابای خوبم

بابا حیدر بابا حیدر

دل کبابم شده گل پرپر

دیگه سحر شد شب غم حیدر

یاد تو هستم تا نفس آخر

جانم بر لبم رسیده

رنگ چهره ام پریده

کجایی کجایی یار قد خمیده

حیدر علی علی علی جان ...

زخم عمیق سر پر خونم

آتش کشیده به همه جونم

نگید بمونم دیگه نمی تونم

گرچه فرق من دو تا شد

دل من درد و غم رها شد

خدایا خدایا حاجتم روا شد

حیدر علی علی علی جان ...

دست هام رو بستند پیش پای زهرا

چیزی نگفتم به هوای زهرا

کاشکی می مردم تو عزای زهرا

دیدم شعله های کینه

آه از غصه های سینه

می میرم می میرم با غم مدینه

حیدر علی علی علی جان ...

غرق عزا و ماتم است

امشب همه کاشانه ی حیدر

عالم شده مانند کوفه

باز ماتم خانه ی حیدر

زهرا به سینه میزند

بهر عزای حضرت حیدر

دیگر نمی آید ز کوفه

ناله های حضرت حیدر

زینب کفن می آورد

آخر برای حضرت حیدر

کم کم شود آرام و بی جوهر

صدای حضرت حیدر

دست دعا بالا گرفته عالمی

بهر شفای حضرت حیدر

در کوچه های کوفه مانده

جای پای حضرت جیدر

کاش من گردم خدا امشب

فدای حضرت حیدر

جمع اند گرد بستر

بچه های حضرت حیدر

ارباب ما می گیرد اشک غم

از چشم های حضرت حیدر

با یاد زهرا گریه های

های های حضرت حیدر

آتش گرفته خیمه گاه حضرت حیدر

روزام شده مثل شب ها زندگی بی رنگه

یه عمریه بعد زهرا به خدا دلم تنگه

من دیگه رفتنیم کارم تمومه

وای که به سینه  ی من نفس حرومه

اون که منو می کشه بغض گلومه

خدا نگهدار که من مسافرم ای روزگار

زمزمه کردم نماز آخرم ای روزگار

بساز از امشب با قلب دخترم ای روزگار

یا علی یا علی

ستاره دلواپس این غروب سنگینه

بگو به خورشید که فردا علیو نمیبینه

من که میرم با هزار راز نگفته

باز همه یخاطره ها یادم می افته

از غم این روزگار دلم گرفته

وفا نکردی با من که حیدرم ای روزگار

امون ندادی به چشمای ترم ای روزگار

بساز از امشب با قلب دخترم ای روزگار

خدا نگهدار که من مسافرم ای روزگار

زمزمه کردم نماز آخرم ای روزگار

بساز از امشب با قلب دخترم ای روزگار

به راه تو بی قراره سینه ی پر رازم

بیا بیا فاطمه جان آماده ی پروازم

ای که بدون تو این دلم شکسته

ای چشما تا تو نیای نمیشه بسته

جون میده با قدمت حیدر خسته

منو رها کن دیگه می خوام برم ای روزگار

وقتی که میاد یارم بالا سرم ای روزگار

بساز از امشب با قلب دخترم ای روزگار

می روم به خاطر دلم

می روم به سوی حاصلم

می روم ولی شکسته بالم

مادر مظلومه ی من میون بستر رمق نداری

با این همه غصه و غم چرا بابامو تنها میذاری

مادر بی تو زهرا می میره    

کنار بسترت ببین نشسته ام پریشون

شاهد جون دادنتم با دیده های گریون

نفس نفس می زنی و به قبله پا کشیدی

برای زنده موندنت نمونده هیچ امیدی

مادر بی تو زهرا می میره

مادر مظلومه ی من  میون بستر رمق نداری   

با این همه غصه و غم چرا بابامو تنها میذاری

مادر بی تو زهرا می میره    

یه عمری با شعله های آتیش غصه سوختی

به پای دین مصطفی زندگیت و فروختی

حالا که بستی بارتو تا خدا رهسپاری

فدات بشم که وقت مرگ حتی کفن نداری

مادر بی تو زهرا می میره    

مادر مظلومه ی من  میون بستر رمق نداری   

با این همه غصه و غم چرا بابامو تنها میذاری

مادر بی تو زهرا می میره    

وقتی وصیت میکنی دلم آتیش می گیره

همش میگم خدا کنه که مادرم نمیره

میون اون سفارشات تو چی گفتی به اسماء

مگه قراره چی بیاد بی تو به روز زهرا

مادر بی تو زهرا می میره    

مادر مظلومه ی من  میون بستر رمق نداری   

با این همه غصه و غم چرا بابامو تنها میذاری

مادر بی تو زهرا می میره